"World Records-----�ѹ�֡�š"

ในโอกาสเทศกาลเข้าพรรษาเวียนมาถึงอีกครั้ง และเนื่องในวันอาสาฬบูชาวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา ที่พระพุทธเจ้าทรงประกาศพระพุทธศาสนา และมีพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ครบ 3 องค์ และพระพุทธองค์ทรงเทศนาเป็นกัณฑ์แรก ที่เรียกเทศนากัณฑ์นี้ว่า "ปฐมเทศนา" พุทธศาสนิกชนชาวไทยจำนวนมากต่างพร้อมใจร่วมทำบุญตักบาตร และถือศีลสมาทาน เพื่อเป็นกุศลต่อตนเองและครอบครัวอย่างพร้อมเพรียง

ทั้งนี้ที่เทศบาลนครนครราชสีมาจัดงานประเพณีแห่เทียนพรรษา ประจำปี 2551 ชื่อ "แห่เทียนพรรษา พุทธบูชา สืบสานวัฒนธรรมโคราช" ระหว่างวันที่ 17-18 กรกฎาคมนี้ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นการส่งเสริมและอนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีอันดีงามของไทยให้คงอยู่สืบไป และให้เกิดความรัก ความสามัคคี ความสมานฉันท์ในชุมชน บรรยากาศการจัดขบวนเทียนจากวัดต่างๆ เริ่มทยอยเดินทางมาจอดแสดงโชว์ให้นักท่องเที่ยวและประชาชนทั่วไปได้ชมความงาม โดยมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติให้ความสนใจร่วมกันถ่ายรูปเป็นที่ระลึกจำนวนมาก

นอกจากนี้เทศบาลนครนครราชสีมายังจัดให้ขบวนเทียนพรรษาจากวัดต่างๆ จอดแสดงโชว์ขบวนเทียนบนถนนราชดำเนิน หน้าอนุสาวรีย์ท้าวสุรนารี (ย่าโม) และถนนชุมพล (หลังอนุสาวรีย์ย่าโม) ตลอดทั้งสาย

อย่างไรก็ตามผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่วัดธรรมมาภิรตาราม หรือวัดน้ำไหล ต.พระพุทธ อ.เฉลิมพระเกียรติ จ.นครราชสีมา ช่างแกะสลักเทียนที่เคยแกะสลักเทียนล้อการเมืองจนโด่งดัง ได้ร่วมกันประดิษฐ์ขบวนเทียนชื่อ "เรือเมืองไทย" โดยปั้นรูปบุคคลที่มีชื่อเสียงของประเทศไทยนั่งอยู่บนเรือเมืองไทย อาทิ นายสมัคร สุนทรเวช นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ผู้นำฝ่ายค้าน พล.ต.จำลอง ศรีเมือง แกนนำพันธมิตร นายสนธิ ลิ้มทองกุล แกนนำพันธมิตร ปู่เย็น ผู้ทระนง ฯลฯ นอกจากนี้ช่างแกะสลักเทียนยังปั้นรูปเทียนล้อการเมืองกรณีเขาพระวิหารอีก 2 คน นั่งอยู่นอกเรือเมืองไทย คือ นายนพดล ปัทมะ อดีต รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ และสมเด็จฮุน เซน นายกรัฐมนตรีกัมพูชา

เกิดทารกฝาแฝดผิวคนละสี ทำวงการแพทย์ตะลึง! เพราะโอกาสมีแค่ 1 ในล้านๆ เคส

คู่ทารกฝาแฝดตัวน้อยชาวเยอรมนีแรกเกิดมีผิวสีต่างกัน สร้างเซอร์ไพรส์ให้ทีมแพทย์ หนึ่งฝาผิวสีเหมือนแม่ ขณะที่อีกหนึ่งฝาผิวขาวเหมือนพ่อ เผยเป็น 1 ในล้านๆ เคสเกิดขึ้นเพราะยีนผนวกกันพอดิบพอดี

คู่ทารกฝาแฝดตัวน้อยชาวเยอรมนีแรกเกิดมีผิวสีต่างกัน สร้างเซอร์ไพรส์ให้ทีมแพทย์ เมื่อ เจ้าหนูลีโอตัวน้อยมีผิวสีเหมือนแม่ชาวแอฟริกา ขณะที่ไรอันผิวสีขาวเหมือนคุณพ่อ โดยแพทย์เปิดเผยว่าเหตุการณ์แบบนี้มีโอกาสเกิดขึ้นได้แค่ 1 ในล้านๆ เคส แต่เป็นไปแล้วเมื่อยีนของพ่อและแม่ผนวกรวมกันแบบเหมาะเจาะสุดๆ แม่ของฝาแฝดทั้งสอง ชื่อฟอร์เรนซ์เป็นชาวแอฟริกาตะวันตก ขณะที่สตีเฟ่านผู้เป็นพ่อเป็นชาวเยอรมนีผิวสีขาว

"เจ้าหนูไรอันลืมตามาดูโลกก่อน ทุกอย่างก็เป็นปกติ เด็กแข็งแรงดี แต่พอเจ้าหนูลีโอโผล่จากครรภ์มารดา ผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง" ดร.เบอร์จิต เว็บเบอร์ กล่าวและว่า ตนเป็นแพทย์สูติศาสตร์-นรีเวชวิทยามากว่า 20 ปี ทำคลอดทารกมาแล้วกว่า 10,000 ราย แต่ไม่เคยพบเจอเคสแบบนี้มาก่อน

ทั้งนี้ ทารกน้อย 2 คนนี้เกิดเมื่อวันที่ 11 ก.ค. 51 แต่เมื่อมีผู้สื่อข่าวเผอิญพบเห็เนข้า ทั้งสองจึงเพิ่งจะมาเป็นข่าวเซอร์ไพรส์วงการแพทย์เช่นนี้

สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์จะสร้างประวัติศาสตร์ให้วงการสถาปัตยกรรมโลก เป็นเจ้าของตึกระฟ้าแห่งแรกที่เคลื่อนไหวได้ โดยแต่ละชั้นของตัวตึกพิสดารที่มีความสูง 80 ชั้น หรือ 420 เมตรจะเคลื่อนไหวและบิดตัวได้อย่างเป็นอิสระ ผลงานสร้างสรรค์ของบริษัท "ไดนามิก กรุ๊ป" ซึ่งมีสำนักงานใหญ่ในนครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา ขณะที่ตึก "เบิร์จ" ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นตึกที่สูงที่สุดในโลกกำลังจะแล้วเสร็จในปี 2552

เดวิด ฟิชเชอร์ เจ้าของบริษัท กล่าวว่า อาคารนี้มีทีเด็ดอยู่ที่แต่ละชั้นหมุนด้วยพลังลมจากกังหันที่มีติดอยู่ทุกชั้น โดยจะใช้เวลาและแรงงานในการก่อสร้างน้อยมาก เพียงชั้นละ 7 วัน เพราะเป็นการประกอบชิ้นส่วนที่สร้างเสร็จแล้วเข้าด้วยกันเหมือนเทคนิคที่ใช้สร้างพีระมิดในอียิปต์ โดยจะใช้คนงาน 600 คนกับช่างเทคนิค 80 คนเท่านั้น เมื่อแล้วเสร็จจะขายในราคา 100,000 บาทต่อตารางฟุต ซึ่งแต่ละยูนิตจะมีราคาตั้งแต่ 134-1,340 ล้านบาท คาดว่าจะแล้วเสร็จในปี 2553

โบสถ์แห่งหนึ่งในประเทศจีน ถูกอนุรักษ์ไม่ให้ทุบทำลาย แต่จำเป็นต้องเคลื่อนออกไปจากที่ตั้งเดิม ด้วยการหมุนออกไป 90 องศา และยกออกไปเป็นระยะทาง 75 เมตร เนื่องจากพื้นที่เดิมนั้นทางเมืองจะต้องเคลียร์พื้นที่เพื่อสร้างถนนใหญ่นั่นเอง




โบสถ์คริสต์ เซนต์ดอมินิก ในเมืองฟูซู ประเทศจีน มีอันต้องถูกยกสูงจากพื้นด้วยความสูง 3 ฟุต ด้วยแม่แรงจำนวนกว่าร้อยอัน เพื่อให้คนงานได้จัดการเททางคอนกรีตบริเวณฐานล่างของตัวโบสถ์ สำหรับการขับเคลื่อน

หนังสือพิมพ์เซาต์อีสต์ เอ็กซ์เพรส ได้รายงานการเคลื่อนย้ายโบสถ์ในครั้งนี้ว่า คนงานจะต้องใช้ทางเหล็กจำนวนกว่าแปดทางด้วยกันบริเวณด้านหน้า ในการแบกรับน้ำหนักของตัวโบสถ์ที่มีน้ำหนักมากกว่า 1,500 ตัน เพื่อที่จะเคลื่อนตัวโบสถ์ไปทางฝั่งตะวันออก ก่อนขยับลงไปทางใต้

โดยโฆษกของทีมก่อสร้างได้กล่าวว่า ''บริเวณใต้ฐานของตัวโบสถ์ เราต้องติดตั้งตัวล้อจำนวนเกือบ 400 อัน เพื่อให้แน่ใจว่าการเคลื่อนที่ของตัวโบสถ์บนทางคอนกรีตจะเป็นในแบบนุ่มนวลราบเรียบที่สุด''

สำหรับโบสถ์ เซนต์ดอมินิก 2 ชั่นแห่งนี้นั้น ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1933 ซึ่งถือเป็นสิ่งที่อยู่คู่กับเมืองและเป็นศูนย์กลางและสัญลักษณ์ที่สำคัญของเมืองเป็นอย่างยิ่ง

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าจะมีคนที่หลงใหลในสิ่งที่ไม่มีชีวิตได้ขนาดที่ยอมเป็นภรรยาได้ถึงเพียงนี้ สาวสวีดิชนางหนึ่งหลงใหลได้ปลื้มในกำแพงเบอร์ลิน กำแพงที่กั้นเยอรมันฝั่งตะวันออกกับตะวันตกในยุคสงครามเย็นถึงขนาดยอมแต่งงานด้วยนานถึง 29 ปี

ไอย่า-ริตต้า เบอร์ลิเนอร์-เมาเออร์ วัย 54 ปี ชาวสวีเดนผู้นี้ มีนามสกุลอันมีความหมายว่า ''กำแพงเบอร์ลินในเยอรมัน'' ผู้นี้ ก็เนื่องด้วยว่าเธอนั้นได้แต่งงานกับเจ้าโครงสร้างกำแพงนี้มาตั้งแต่ปี 1979

มิสซิสเบอร์ลิเนอร์-เมาเออร์ นั้นได้รับการวินิจฉัยโรคว่า คงจะเป็นโรคที่มีสภาวะที่เรียกว่า หลงใหลในวัตถุขั้นรุนแรง ซึ่งเธออ้างว่า เธอได้ตกหลุมรักเจ้ากำแพงนี้ทันทีในครั้งแรกเมื่อเธอได้เห็นมันจากทางโทรทัศน์เมื่อตอนที่เธอยังเด็ก

นับตั้งแต่นั้นเธอก็ได้เก็บสะสมรูปกำแพงเบอร์ลิน ซึ่งเธอใช้สรรพนามแทนว่า ''เขา'' รวมไปถึงการเก็บเงินเพื่อใช้เดินทางจากสวีเดนไปเยอรมันเพื่อไปหากำแพง และในการเดินทางในครั้งที่ 6 ของเธอในปี 1979 ทั้งสองได้พยายามที่จะแต่งงานกัน โดยมีแขกร่วมงานเพียงหยิบมือ

จนถึงวันนี้เธอก็ยังครองตัวเป็นหญิงที่บริสุทธิ์ผุดผ่องไร้รอยราคีใดๆ กับชายอื่น เนื่องจากเธอนั้นมีความสัมพันธ์และหลงรักกำแพงนี้อย่างเต็มเปี่ยม มิสซิสเบอร์ลิเนอร์-เมาเออร์ ที่ตอนนี้อาศัยอยู่ที่ไลเดน ทางตอนเหนือของสวีเดนได้กล่าวว่า ''ฉันตามดูมามากแล้ว กับสิ่งที่สร้างขึ้นมาแนวขวางที่บอบบางและเซ็กซี่มากๆ กำแพงเมืองจีนอาจจะดูน่าสนใจ แต่เขานั้นมีความหนาเกินไป ฉันคิดว่าสามีของฉันเซ็กซี่กว่าเยอะ''

ขณะที่คนทั้งโลกต่างชื่นชมยินดีที่กำแพงเบอร์ลินได้ถูกทะลายลงในปี 1989 นั้น สำหรับคนที่เป็นภรรยานั้นกลายเป็นความเจ็บปวดเหลือคณานับ นับตั้งแต่วันนั้น เธอไม่เคยกลับไปที่กำแพงอีกเลย จะมีก็เพียงโมเดลของกำแพงขณะที่ตั้งตระหง่านเป็นสง่าเอาไว้ประหนึ่งสิ่งของดูต่างหน้าเท่านั้น

มิสซิสเบอร์ลิเนอร์-เมาเออร์ ได้กล่าวปิดท้ายว่า ''สิ่งที่พวกเขาทำนั้นเป็นเรื่องที่โหดร้าย พวกเขาทำให้สามีของฉันกลายเป็นคนพิกลพิการไปเลย''

คนขับรถชาวจีนต้องพบประสบการณ์สุดช็อกที่สุดในชีวิตอย่างไม่เคยคาดคิดเมื่อรถยนต์ที่เค้ากำลังขับอยู่นั้น มีอันต้องกลายร่างเป็นเครื่องบินไปจอดอยู่บนหลังคาตึกที่กำลังก่อสร้างอยู่ เมื่อมีพายุพัดถล่มจนรถยนต์ของเขาปลิวระล่อน

คนขับรถในเมืองหยานเปียน มณฑลยี่หลิน ประเทศจีน ได้กล่าวว่า เขากำลังอยู่ในระหว่างเลี้ยวตรงหัวมุมถนนอยู่พอดี ก่อนที่ทันใดนั้น เค้าจะรู้สึกว่ารถของเขา ไม่ได้อยู่แตะพื้นซะแล้ว ในตอนนั้นรถของเขาได้ปลิวขึ้นไปอยู่บนอากาศเป็นที่เรียบร้อย โดยเขากล่าวกับสำนักข่าวไชน่า นิวส์ เน็ตเวิร์ก ว่า ''ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น รถของผมมันก็ได้ไปจอดนิ่งอยู่บนหลังคาของตึกซะแล้ว''

อย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่ตำรวจได้กล่าวว่า อุบัติเหตุสุดพิลึกครั้งนี้ ดูจะเป็นเรื่องโกหกไปซะหน่อย หากจะว่ารถคันดังกล่าว จะลอยจากพื้นดินขึ้นไปอยู่บนหลังคาตึก เพียงเพราะถูกลมพัดเพียงอย่างเดียว

โดยโฆษกของสำนักงานตำรวจได้กล่าวว่า ''ในความเป็นจริงแล้ว ถนนที่รถยนต์คันดังกล่าววิ่งในระหว่างประสบเหตุนั้น อยู่สูงจากยอดหลังคาตึกเพียงนิดหน่อยเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่มันจะไปค้างบนหลังคาตึกได้''

ขณะที่สำนักอุตุนิยมวิทยาในท้องถิ่น ได้กล่าวว่า ตอนนี้นั้นเมืองประสบปัญหาเรื่องสภาพอากาศที่ผิดปกติเป็นอย่างมาก ช่วงนี้นั้นเมืองโดนลมพายุพัดถล่มอยู่บ่อยๆ ซึ่งบางครั้งบางจังหวะมีความเร็วลมสูงถึง 31.5 เมตรต่อวินาทีเลยทีเดียว

ส่วนผู้ใช้ยวดยานตามท้องถนนนั้น ได้กล่าวว่าพวกเขาได้ทำการเปลี่ยนกระจกหน้ารถเหมือนกัน แต่ไม่ได้เกิดจากแรงลมพัดจนปลิว แต่เกิดจากการที่สิ่งของต่างปลิวมากระแทกกับกระจกจนแตก

หนึ่งร้านซ่อมกระจกได้กล่าวว่า ในวันเดียวพวกเขาต้องทำการเปลี่ยนกระจกให้กับบรรดารถต่างๆ ถึง 30 บานด้วยกัน ซึ่งเป็นปริมาณที่สะท้อนถึงสภาวะอากาศที่ย่ำแย่จริงๆ ในช่วงนี้ของประเทศจีน

โฉมหน้าภายนอกของโรงแรมดิ เอมิเรตส์ พาเลซ ในกรุงอาบูดาบี สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ โรงแรม 7 ดาวแห่งแรกของโลกที่เสนอแพ็กเกจสุดหรู 7 วันสำหรับแขก 2 คนอยู่อย่างราชา สนนราคาราว 33 ล้านบาท จัดส่งเครื่องบินชั้นเฟิร์สต์คลาสไปรับถึงที่

เด็กนักเรียนชายในเมืองเบอร์มิงแฮม มั่นใจว่าได้สร้างสถิติโลกขึ้นใหม่ ในผลงานการนำถุงเท้าที่ซักแล้ว แขวนตากเรียงรายบนราวยาวที่สุด

ข่าวบีบีซีรายงานว่า นักเรียนโรงเรียน คิง เอ็ดเวิร์ด เขตเอ็ดจ์บาสตัน ทำลายสถิติเดิมซึ่งหนังสือกินเนส บุ๊ก ออฟ เร็กคอร์ด บันทึกไว้ระยะทาง 0.8 ไมล์ เรียบร้อยโรงเรียนผู้ดีอังกฤษ...
เมื่อพวกเขารวบ รวมถุงเท้าที่ผ่านการสวมใส่จำนวนกว่า 28,000 ถุง

นำมาซักจนสะอาดแล้วนำขึ้นแขวนตากบนราวยาวเหยียด (กี่ไมล์ข่าวไม่ยักแจ้ง แต่ยืนยันยาวกว่า 0.8 ไมล์แน่) และใช้ไม้หนีบถึง 24,500 อัน ตรึงถุงเท้าติดกับราวตากผ้า เจ้าหน้าที่กินเนสฯกำลังตรวจสอบอีกที

จุดประสงค์อีกอย่างสำหรับความเพียรค่อน ข้างบ้าบิ่นนี้ คือ ระดมเงินบริจาคสมทบทุนทำกิจกรรมการศึกษา "กว่าจะสำเร็จนักเรียนต้องทำงานหนักสองวันรวด ท่ามกลางสายฝน" ครูดันแคน วิตคอมบ์ หัวหน้า ภาควิชาชีววิทยา เล่าเบื้องหลัง "คืนนี้ผมคงนอนหลับสบายหายเหนื่อย"

แหม่...ถ้าแขวนถุงเท้าทั้งหมดตากโดยไม่ซัก สงสัยเหม็นหึ่งทั่วเมือง

พ่อเฒ่าชาวภารตะมุ่งมั่นเรียนให้จบชั้นมัธยมปลาย แต่สมองไม่เอื้ออำนวยเอาซะเล้ยพับผี่เฮอะ เข้าสอบไล่ทีไรผลแค่ "ได้สอบ" สอบตกต่อเนื่องถึง 38 ปี

แม้พากเพียรสุดชีวิต หวังคว้าใบประกาศนียบัตรหลักสูตร 10 ปี ของอินเดีย นายชีพ จรัล ปัจจุบันอายุ 74 ปี ทำคะแนนภาษาอังกฤษได้แค่ 14% วิทยาศาสตร์ 17% คณิตศาสตร์ 5% ภาษาสันสกฤต 25% ภาษาฮินดีวิชาเดียวที่สอบผ่านเกณฑ์ 34% ฉิวเฉียดเส้นยาแดงผ่าสิบหก

"พวกเราภาวนาให้บาบูชีพสอบได้จริงๆ" เพื่อนบ้านในรัฐราชสถานอันแสนทุรกันดาร บอกนักข่าว "บางทีปู่ชีพอาจเป็นนักเรียนหัว ขี้เลื่อยที่สุดในโลก แต่พระเจ้าคงเมตตาแกสักวัน"

ต่อคำถามจะเลิกล้มความตั้งใจหรือยัง? "โน เวย์... ปู่ขอตายดีกว่าที่จะให้เลิกล้ม จะสอบต่อไปทุกปี มิสนหรอกว่าจะต้องสอบอีกกี่ครั้งกี่ปี การสำเร็จการศึกษาตามเป้าหมายนั้น มิใช่แค่สอบไล่ผ่าน หากมันหมายถึงประตูวิวาห์เปิดกว้างด้วย ปู่ปฏิญาณกับตัวเองว่าถ้าไม่จบ ม.ปลาย หัวเด็ดเท้าขาดไม่ยอมแต่งงาน!?" ปู่ชีพยืนยัน

โอ้โฮ!...เด็ดเดี่ยวเด็ดขาดดีแท้...เอ้าช่วยกันอวยพรให้พ่อปู่สมหวังด้วยเถิด.

ที่บาวาเรีย รัฐหนึ่งในเยอรมัน มีโรงแรมชื่อ "มารีเอจ เฮ้าส์" ได้รับการขนานนามว่า "เล็กที่สุดในโลก"

โรงแรมดังกล่าวสร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ.1728 มีพื้นที่ใช้สอยรวมทั้งหมดเพียง 53 เมตร แม้จะมีขนาดเล็ก แต่ผู้ออกแบบแก้ไขปัญหาพื้นที่ด้วยความสูง ด้วยวิธีการสร้างคล้ายทาวเฮ้าส์เล่นระดับที่มีมากชั้

อย่างไรก็ตาม โรงแรมแห่งนี้ ได้รับความนิยมจากบรรดาคู่รักท้องถิ่น ที่นิยมมาเข้าพักเพื่อการฮันนีมูน สวีทหวานด้วยการตกแต่งภายในที่สวยงาม

หากใครต้องการใช้บริการ จะต้องจ่ายค่าห้องเป็นเงิน 190 ยูโร หรือราวๆ 1 หมื่นบาทต่อคืน

หมาไฮโซของมหาเศรษฐีสหรัฐฯแพ้คดีงาบมรดก 12 ล้านดอลลาร์ หลังศาลยอมรับไกล่เกลี่ยคดีกับทายาท เผยยังแฮปปี้ได้ใช้ชีวิตไฮโซ ด้วยเงินมรดก 2 ล้านดอลลาร์คอยดูแลจนลาโลก

สำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่า เจ้า "ทรัฟเบิล" สุนัขตัวโปรดของนางลีโอนา เฮลม์เลย์ มหาเศรษฐีสหรัฐผู้ล่วงลับ วัย 9 ปี แพ้คดีได้รับเงินมรดก 2 ล้านดอลลาร์ ภายหลังศาลเมืองแมนฮันตัน ยอมรับการไกล่เกลี่ยคดีระหว่างทายาทของนางลีโอนา และอัยการรัฐนิวยอร์ก โดยทั้งสองได้บรรลุข้อตกลงที่จะลดเงินมรดกของเจ้าทรัฟเบิลลงจาก 10 ล้านดอลลาร์ เหลือ 2 ล้านดอลลาร์ ตามเหตุผลของฝ่ายทายาทที่อ้างต่อศาลว่า นางลีโอนาทำพินัยกรรมมอบมรดกดังกล่าวให้สุนัขตัวโปรดของเธอขณะที่มีอาการจิตไม่ปกติ โดยข้อตกลงจะทำให้หลาน 2 คน ของนางลีโอนา ได้รับเงินมรดกจำนวน 6 ล้านดอลลาร์ หลังก่อนหน้านี้ถูกตัดจากกองมรดกซึ่งทายาทระบุว่าเป็นเธอมีอาการจิตไม่ปกติ

อย่างไรก็ตาม รายงานระบุว่า สำหรับเงิน 2 มรดกล้านดอลลาร์ ยังถือว่ามากโขสำหรับเจ้าทรัฟเบิล ซึ่งผู้เกี่ยวข้องบอกว่า เงินจำนวนนี้เพียงพอที่จะใช้เลี้ยงดูอาหารและคอยดูสุขภาพมันในระดับสบายสุดๆ เป็นเวลากว่า 10 ปีทีเดียว ทั้งนี้ ก่อนหน้านี้ ในพินัยกรรมของนางลีโอนาได้ระบุให้นำร่างของเจ้าทรัฟเบิลมาฝังใกล้ศพของเธอหากมันสิ้นลมหายใจด้วย

ฮือฮานักปั่นน่องเหล็กมาเลย์วัย 66 ขี่จักรยานนับหมื่นกิโลเมตรจากมาเลย์ไปจีน เชียร์มหกรรมกีฬาโอลิมปิก เปิดใจช่วงที่แวะพักที่จ.ชุมพร ออกจากมาเลย์ตั้งแต่ 26 พ.ค. เตรียมปั่นรถสองล้อเข้ากรุงเทพฯแล้ว มุ่งหน้าไปหนองคาย ข้ามไปลาว ไปเวียดนาม แล้วเข้าปักกิ่ง มั่นใจทันช่วงโอลิมปิกเดือนส.ค.แน่

ผู้สื่อข่าวรับแจ้งว่า มีชาวมาเลเซียคนหนึ่งชื่อ นายอัดนัน อุสมาน อายุ 66 ปี เป็นอดีตอาจารย์สอนภาษาอังกฤษที่กรุงกัวลาลัมเปอร์ เมืองหลวงของมาเลเซีย แต่ปัจจุบันเกษียณอายุราชการแล้ว ได้ขี่รถจักรยานสองล้อออกจากกรุงกัวลาลัมเปอร์ ตั้งแต่เมื่อวันที่ 26 พ.ค.ที่ผ่านมา โดยมีจุดหมายปลายทางที่กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน

โดยนายอัดนันได้ขี่รถถึงชุมพรเมื่อวันที่ 4 มิ.ย.ที่ผ่านมา และกำลังจะเดินทางออกจากชุมพร เพื่อมุ่งหน้าไปยังกรุงเทพฯ แล้วต่อไปยังนครราชสีมา หนองคาย ก่อนข้ามไปยังนครเวียงจันทน์ ประเทศลาว กรุงฮานอย ประเทศเวียดนาม และข้ามไปยังกรุงปักกิ่ง ประเทศจีน เพื่อร่วมเชียร์กองทัพนักกีฬาของมาเลเซีย ในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่จะมีขึ้นในเดือนส.ค.นี้

นายอัดนัน เปิดเผยว่า สาเหตุที่ตัดสินใจขี่รถจักรยานเป็นระยะทางนับหมื่นกิโลเมตร นอกจากเพื่อต้องการเดินทางไปเชียร์กองทัพนักกีฬาของมาเลเซียที่เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 2008 แล้วยังต้องการพิสูจน์ให้คนทั่วไปเห็นว่าผู้ชายวัย 66 ปี ก็ยังมีร่างกายที่แข็งแรง สามารถขี่รถจักรยานได้นับหมื่นกิโลเมตรเลยทีเดียว และตลอดทางที่ขี่รถผ่านมาตั้งแต่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้จนถึงชุมพรนั้น ชาวไทยส่วนใหญ่ใจดี มีความเป็นมิตร และต้อนรับด้วยความอบอุ่นมาก ส่วนชายหาดในเมืองไทยสวยกว่าชายหาดมาเลย์ และที่สำคัญก็คือถนนในเมืองไทยมีสภาพดีกว่าในมาเลเซียมาก

"สมัยหนุ่มๆ ผมเคยไปเรียนที่ประเทศอังกฤษ พอกลับประเทศจึงนำความรู้เกี่ยวกับภาษาอังกฤษมาสอนเด็กๆ ในกรุงกัวลาลัมเปอร์ และผมยังเคยเป็นนักกีฬาหลายชนิดด้วยกัน ทั้งนักวิ่งมาราธอน นักฮอกกี้ นักเทนนิส และนักไต่เขามาก่อน จึงรักและชื่นชอบการผจญภัยมาก ส่วนครอบครัวที่มาเลเซียก็มีบ้างที่เป็นห่วงผม แต่ที่ผ่านมาผมชอบการผจญภัยมาโดยตลอด พวกเขาจึงเข้าใจ และเราก็โทรศัพท์ถึงกันทุกวัน หากมีโอกาสผมจะส่งอีเมล์จากอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ในเมืองไทย ไปบอกพวกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วง หลังกีฬาโอลิมปิกแล้ว ผมจึงจะขึ้นเครื่องบินกลับมาเลเซีย" นายอัดนันกล่าว

สุดซึ้ง... ความรักของตายาย





ความรัก... ไม่มีพรมแดน
ความรัก... ไม่กำหนดเพศ อายุ วัย
ความรัก... ไม่มีเงื่อนไข
ความรัก... ไม่มีถูกผิด
และ ... ความรัก... เกิดขึ้นได้ทั่วทุกมุมโลก

ดั่งเช่นความรักของ "หลิว โกวเจียง" ชายชราชาวจีนวัย 70 ปี ที่มีต่อภรรยาวัย 80 ปี ถึงแม้ว่าความรักของทั้งคู่จะเกิดขึ้นโดยความไม่เห็นด้วยของผู้คนรอบข้างก็ตาม แต่พวกเขาก็ค่อยๆ ประคับประคอบชีวิตคู่ให้ก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆ มาได้กว่า 50 ปี ... เชื่อว่าถ้าใครได้อ่านหรือรับรู้เรื่องราวความรักของ "หลิว โกวเจียง" กับ "ซู เฉากวิน" คงต้องซึ้งจนน้ำตาซึม เพราะเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่นั่นแน่! เริ่มอยากรู้เรื่องราวความรักของพวกเขาแล้วล่ะสิ อย่ารอช้าตามเราเข้าไปค้นเรื่องราวความรักอันเหลือเชื่อกันเลย

ย้อนอดีตไปเมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว "หลิว โกวเจียง" ชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่ บึกบึน สมกับวัย 19 ปี เกิดไปตกหลุมรัก "ซู เฉากวิน" แม่หม้ายลูกติดวัย 29 ปี ท่ามกลางความไม่เห็นด้วยของเหล่าญาติมิตร และผองเพื่อน แต่ หลิว ไม่หวั่นกับคำครหาต่างๆ นานา เขาพา ซู หลีกหนีการดูถูกของสังคม และผู้คนไปอาศัยอยู่ในถ้ำร้างแห่งหนึ่งใน เมืองเจียงจิน (Jiangjin)

ช่วงเริ่มต้นชีวิตของทั้งคู่ เรียกได้ว่าเริ่มจากศูนย์ เพราะรอบๆ บริเวณนั้นไม่มีอะไรเลย ไม่มีแม้กระทั่งไฟฟ้าและอาหาร ทั้งคู่ต้องกินหญ้าหรือพืชหัวที่พบอยู่บริเวณภูเขา จากนั้น หลิว ก็ได้ประดิษฐ์ตะเกียงน้ำมันก๊าดเพื่อให้แสงสว่างแก่ตัวเองและคนที่รัก

หลังจากนั้น หลิว และ ซู ก็ครองคู่อยู่ด้วยกันในถ้ำแห่งนั้น และ หลิว ก็เริ่มแกะสลักบันไดหินด้วยมือตัวเองไปเรื่อยๆ เพื่อที่จะให้คู่ชีวิตของเขาเดินลงจากภูเขาได้ง่าย

เวลาผ่านไปทั้งคู่ยังคงใช้ชีวิตด้วยกันอย่างสงบราบรื่น มีลูกด้วยกันถึงเจ็ดคน จนกระทั่งวันหนึ่งหลังจากที่ หลิว ในวัย 72 เพิ่งกลับมาจากทำงานในไร่ จู่ๆ เขาก็ล้มลง ซู ในวัย 82 ได้แต่สวดมนต์อ้อนวอนให้กับสามีของเธอ แต่แล้วมัจจุราชก็ได้พราก หลิว ให้จากไปภายในอ้อมกอดของเธอ ด้วยมือที่เกาะกุมกันไว้จนวินาทีสุดท้ายของชีวิต

อย่างไรก็ตาม ในปี 2001 นักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งได้เข้าไปสำรวจบริเวณภูเขาแห่งนี้ และก็ต้องประหลาดใจ ที่ได้พบกับคู่รักวัยชรา พร้อมด้วยบันไดหินแกะสลักกว่า 6,000 ขั้น!!!

ขณะที่ หลิว หมิงเส็ง หนึ่งในลูกทั้งเจ็ดคนของ หลิว และ ซู กล่าวว่าพ่อกับแม่รักกันมาก ทั้งสองอยู่ด้วยกันตลอดเวลามากว่า 50 ปี และไม่เคยแยกจากกันแม้แต่วันเดียว พ่อเป็นคนสลักขั้นบันไดทั้ง 6,000 ขั้นนี้โดยใช้เวลานานหลายปี เพื่อให้แม่ขึ้นลงเขาได้อย่างสะดวกสบาย แม้ว่าแม่จะไม่ค่อยได้ลงจากภูเขาบ่อยนักก็ตาม

ต่อมาในปี 2006 เรื่องราวความรักอันเหลือเชื่อของพวกเขา กลายมาเป็นเรื่องรักติดอันดับ Top 10 ในประเทศจีน ซึ่งรวบรวมโดย Chinese Women Weekly รัฐบาลท้องถิ่นจึงตัดสินใจอนุรักษ์บันไดแห่งความรักและรังรักของพวกเขาเป็นพิพิธภัณฑ์ ยังผลให้เรื่องราวแห่งความรักนี้มีอยู่ตลอดไป และได้รับการเผยแพร่ไปทั่วโลก

ไม่มีใครคิดว่าเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่คลอดก่อนกำหนดในเดือนที่ 6 ด้วยน้ำหนักตัวไม่ถึงหนึ่งกิโลกรัม ร่างกายมีขนาดเล็กกว่าขวดน้ำปลา ไม่มีแขนทั้งสองข้าง ขาหดสั้นจนแทบจะเหลือแค่เพียงฝ่าเท้าที่ติดกับสะโพก เด็กทารกที่สามวันดีสี่วันไข้ เมื่อ 28 ปีที่แล้วคนนี้จะรอดชีวิตและอยู่มาได้จนถึงปัจจุบัน "เอกชัย วรรณแก้ว" ลูกชายคนสุดท้อง จากพี่น้องทั้งหมด 5 คน เกิดและเติบโตในครอบครัวของชาวนาที่ฐานะค่อนข้างยากจน ใน อ.ชุมแสง จ.นครสวรรค์ เด็กพิการที่เคยอ่อนแอ และอยู่ในสภาพที่น่าเป็นห่วง น่าจะเป็นภาระของครอบครัวและคนรอบข้างไปตลอดชีวิต

แต่วันนี้ "เอกชัย" กลับทำและเป็นในสิ่งที่ตรงกันข้าม เขาเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 3 ของคณะจิตรกรรมสากล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขตเพาะช่าง เป็นลูกที่มีการศึกษาสูงที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด ใครจะคิดว่าเขาสามารถวาดรูปได้เหมือนกับคนปกติธรรมดาด้วย 2 เท้าเล็กๆ ที่เหลืออยู่

นอกจากจะได้เห็นโลกกว้างขึ้น เอกยังได้มีโอกาสออกไปเล่นกับเพื่อนๆ แต่ความสุขกลับอยู่กับเขาได้ไม่เนิ่นนานเท่าใดนัก เพราะจากที่เคยรู้สึกเบิกบานใจอยู่ทุกวัน ก็ต้องลดปริมาณลงเหลือแค่ช่วงเย็นๆ เสาร์-อาทิตย์ และวันหยุดนักขัตฤกษ์

"เพื่อนๆ เขาไปเรียนกันหมด แรกๆ ผมก็ไม่รู้ ได้แต่สงสัยว่าเขาหายไปไหนกันหมด จนเพื่อนๆ มาเล่าให้ฟังว่าเขาไปโรงเรียนมา มีเพื่อนเยอะ แล้วก็เอาหนังสือมาอ่าน ตอนนั้นผมก็อยากเข้าเรียนนะ แต่ก็ไม่มั่นใจว่าเราสามารถไปเรียนได้ไหม ทุกๆ วันผมจะตั้งตารอคอยให้เพื่อนๆ กลับมาเล่าให้ฟังว่าไปเรียนมาเป็นยังไงบ้าง ต่อมาวันหนึ่งพี่ชายผมซื้อหนังสือการ์ตูนมา เป็นการ์ตูนลายเส้นที่สวย เรารู้สึกชอบมาก แล้วที่สำคัญมันมีบทสนทนาอยู่ในนั้นด้วย เราก็ยิ่งอยากรู้ว่าตัวการ์ตูนเขาพูดอะไรกัน แต่เราอ่านหนังสือไม่ออก มันยิ่งทำให้เราอยากเรียนมากขึ้น"

แม้ว่าเขาไม่มีทุนมากนัก แต่โชคดีตรงที่มีคนคอยสนับสนุนนำพาให้สมัครสอบเข้าเรียนต่อและได้ความอุปการะในเรื่องที่อยู่อาศัยจากวิทยาเขตเพาะช่าง พื้นที่ไม่กี่ตารางเมตรของห้องพักนักการภารโรงซึ่งว่างอยู่ จึงกลายเป็นห้องพักของเอกเพื่ออำนวยความสะดวกในการเดินทางมาเรียน และช่วยลดค่าใช้จ่ายให้กับเขาอีกทางหนึ่งด้วย และการที่เขาเป็นนักศึกษาคนเดียวของวิทยาลัยที่ใช้สองเท้าในการเดิน กิน และทำงาน ด้วยรูปร่างลักษณะท่าทางการเดินที่ดูๆ ไป ก็คล้ายๆ นกเพนกวินนี่เอง ทำให้เพื่อนร่วมรุ่น รวมถึงทุกๆ คน ในวิทยาลัยลงความเห็นและเรียกเขาว่า "เพนกวิน" ฉายานี้อาจมาจากความแตกต่างทางร่างกาย แต่ไม่ว่าเขาจะถูกเรียกว่าอะไร และด้วยเหตุผลใด ก็ไม่ได้ส่งผลให้ "เอก" ต้องใช้ชีวิตที่แปลกแยกและแตกต่างจากเพื่อนๆ เพราะว่าความสุขของการมีชีวิตคือการใช้ชีวิตอย่างมีศิลปะ และศิลปะของการมีชีวิตคือการมีชีวิตที่มีความสุข

"เพนกวินเป็นฉายาที่รุ่นพี่ตั้งให้ คนเขาก็เรียกกันติดปากทั้งเพาะช่าง บางทีถามหาเอกนี่เขาไม่รู้นะ แต่ถ้าบอกว่าที่เดินเหมือนเพนกวินนี่รู้ทันที ผมฟังแล้วก็ไม่ได้รู้สึกเป็นปมด้อยอะไรนะ กลับรู้สึกว่าน่ารักดีด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าจะคิดเป็นปมด้อยให้มันเจ็บปวดไปทำไม เขาไม่ได้มาด่าพ่อแม่หรือบังคับให้เราทำอะไรสักหน่อย ผมว่าถ้าเลือกคิดได้ ก็คิดในแง่ดีดีกว่า มันมีความสุขกว่าตั้งเยอะ สังคมบ้านเราไม่ได้ดูคนที่ความสามารถ ไม่ได้ดูที่สมอง พอเห็นว่าเขาพิการก็ปฏิเสธลูกเดียว เขาไม่ได้นึกว่าคนพิการบางคนนี่ทำงานดีกว่าคนร่างกายครบถ้วนอีก แล้วคนพิการส่วนใหญ่ไม่เรื่องมาก ตรงต่อเวลา แล้วก็ไม่มีปัญหาทะเลาะวิวาท