ผมนั่งมองเหรียญ 10 บาทในมือ หมุนมันไปมาทบทวนเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับมัน
เจ้าเหรียญน้อยเกือบไปอยู่ในมือ ผู้หญิงร่างเล็ก
. . . ขาพิการที่ต้องใช้ไม้ค้ำ เดินแบมือขอเงินคนแถวนี้ พร้อมกับภาษาพูดไม่ชัด
ซึ่งจับใจความได้ว่า "ขอเงินหน่อย"
ผมเกือบหย่อนเหรียญลงไปในมือแล้ว
ถ้าไม่เจอ แกนั่งดูดบุหรี่ก้นกรอก ควันฉุย
พ่นควันเป็นกลุ่มก้อนขนาดใหญ่ อย่างสบายใจ ตอนไม่มีคนอยู่แถวนั้น
โดยหารู้ไม่ว่า. . . มีใครคนหนึ่งกำลังจะเอาเงินมาให้
พอหมดบุหรี่ แกก็ลุกขึ้น เดินไปขอตังคนแถวนี้ต่อ
เจ้าเหรียญ 10 ของผมยังคงอยู่
แต่มันก็เกือบไปอยู่ในขันพลาสติกใบหนึ่ง
ที่ขอทานชาย ผู้ซึ่งนอนราบกับพื้น . . .
เอามืออีกข้างเกาะพื้นแล้ว กระเสือกกระสน เพื่อให้ไปข้างหน้าได้
เป็นที่น่าสงสารแก่คนที่ผ่านไปมา
ผมยืนลังเล อยู่พักใหญ่ เดินตามไป
ตั้งใจแน่วแน่ว่า จะเอาใส่ขันใบนั้น
แต่. . .
พอลับตาคน ชายร่างพิการขาขาดข้างหนึ่ง ข้างที่มีก็ มีแผลสดๆ แมลงวันตอม
เสื้อผ้ามอมแมม ขาดรุ่งริ่ง กลับ รื้อกองถุงพลาสติกใบใหญ่
รื้อเอาเสื้อผ้าที่ซ่อนไว้ เอาขาเทียม
เอากระเป๋าผ้า มาใส่เศษเงิน แล้วบ่นว่า . . .
"แม่ง. . . ได้น้อยชิบหาย"
หลังจากเปลี่ยนเสร็จ ก็ลุกขึ้นเดินไปถนน โบกแท็กซี่จากไป
ปล่อยให้ คนใจบุญอย่างผม ยืนอึ้ง!!!
และแอบคิดว่า . . . คนใจบุญหลายคนยังขึ้นรถเมล์กลับเลย
เจ้าเหรียญ 10 บาท ยังคงหมุนอยู่ในมือผมอีกครั้ง
มันเกือบไปอยู่ในกล่องไม้สีดำใบหนึ่ง
ที่มีผู้หญิงผู้ชายกลุ่มหนึ่ง ในชุดเจ้าหน้าที่มูลนิธิแห่งหนึ่ง
เขียนด้วยตัวอักษรภาษาจีน ดูคล้ายแมลงสาป
เดินเข้ามาหาผมแล้วถามว่า
"ทำบุญโลงศพ เสริมดวง เพิ่มวันไหมครับ"
ผมยิ้มแล้วตอบไปว่า
"ไม่ละ ทุกวันนี้ผมก็อยากตายอยู่แล้ว"
ชายผู้นั้น ทำสีหน้าไม่พอใจ บ่นแล้วจากไป
ผมมองเหรียญ 10 อีกครั้ง หมุนมันต่อไป
และแล้วบางอย่าง ที่กำลังเคลื่อนไหวตรงหน้า . . .
ทำให้ผมตัดสินใจบางอย่างลงไป
ผมเดินไปซื้อน้ำขวดใส
ยื่นเหรียญ 10 ให้แม่ค้าน่าใส ที่ยื่นน้ำพร้อมคำหวานๆ ว่า ขอบคุณค่ะ
ผมยิ้มตอบ รับน้ำพร้อมหยิบหลอด 2 หลอด
เดินไปที่เด็ก 2 คน
ผมยื่นน้ำให้แล้วบอกว่า "เอาน้องน้ำ กินซะ แล้วขวดพี่ให้"
เจ้าหนูมองหน้าผมอย่างสงสัย แต่ก็รับน้ำ พร้อมยกมือไหว้ขอบคุณ
แล้วเดินจากไป
ผมยืนมองเจ้าหนูทั้ง 2 คน ที่กำลังแบกถุงปุ๋ยที่บรรจุขวดพลาสติกเปล่าด้วยใจเบิกบาน
อย่างน้อยๆเจ้าหนู 2 คนนี้ ไม่ร้องขอเงินทองจากใคร
แต่. . . เลือกที่จะเอาสิ่งที่คนอื่นไม่ต้องการ ไปเป็นเงินให้ตนเอง
และอย่างน้อยๆ เค้า 2 คนช่วยคนอีกหลายคนในการคัดแยกขยะ
ผมยิ้มอีกครั้ง อย่างน้อยๆ 10 บาทที่ผมเสียไปมันคุ้มค่าจริงๆ . . .
เธเนเธฒเธ 
